Donderdagmiddag
zijn we om 14.45 uur vertrokken vanaf Schiphol richting Luxor. Als je naar
Egypte gaat, moet je een visum halen, het wordt aangeraden om dit in Egypte op
het vliegveld te halen, daar is het het goedkoopst. Zodoende deden wij dat ook.
Zodra het vliegtuig geland is, draait hij 180° en rijdt over de landingsbaan
terug naar de aankomst- en vertrekhallen. Daar zitten dan, per
reisorganisatie, mensen visa uit te geven. Op deze foto is te zien dat die
mensen op plastic stoeltjes zitten, met hun formulieren e.d. op schoot. Daar
krijg je dan een officieel visum van!
Door
de gids werden we regelmatig meegenomen naar een speciale werkplaats
waar ze plaatselijke bijzonderheden maakten. Achtereenvolgens zijn dit
de Alabasterfabriek (doorschijnende steen), de Parfumerie (glasblazen)
en de Papyrusfabriek. Alleen in die werkplaatsen was alles
gegarandeerd echt volgens de gids. Waarschijnlijk kreeg hij ook een deel
provisie van onze aankopen. Alles was echter zo duur in die werkplaatsen,
dat onze groep nauwelijks iets kocht. Alleen het papyrus werd veel
gekocht, aangezien het papyrus wat je op straat koopt vaak bananeblad
blijkt te zijn wat na een maand vergaan is.
In
Egypte hebben ze de gewoonte om te beginnen met een nieuw huis bouwen en
dan door te gaan tot het geld op is. Dan wachten ze een jaar en bouwen
ze weer verder. Hier zie je dat de bovenste verdieping alleen maar een
gevel is.
Als
je een zijstraat inkijkt, zie je pas hoe de gewone mensen in de stad
leven. En dat is, zeker in Luxor, vaak in armoede. Aswan is al een
rijkere stad, maar de echte welvaart en rijkdom is alleen in Cairo en
Alexandrië te vinden.
Dit
is de markt in Luxor. Op de grond liggen talrijke groenten uitgestald,
vaak verrot en met vliegen. Op de markt wordt vanalles verkocht, ook
slachtkippen, enorme stukken vlees (die in de zon hangen) en kleding.
Terrasjes
en gezellige restaurantjes zijn nauwelijks te vinden. Dit is het enige
terras wat we konden vinden. We zitten hier met de hele Nederlandse
groep en gids aan de rand van de markt.
Heel
vaak zie je van dit soort tafereeltjes: oudere mannen die heel relaxed
een krantje lezen en daarbij een waterpijp roken. Een klein half uur
waterpijp roken is net zo slecht als een heel pakje sigaretten!
Natuurlijk
moesten wij ook zo'n waterpijp uitproberen. De geur is heel zoet en er
zijn verschillende smaken: kaneel, appel, honing, cappuccino.
Een
waterpijp van dichtbij. Bovenin liggen onder het deksel kleine kooltjes
met tabak. Onderin zit het water en komt de rook die je naar boven zuigt.
